محض رضای عشق

تاریک کوچه های مرا آفتاب کن

با داغهای تازه دلم را مجاب کن

ابری غریب در دل من رخنه کرده است

بر من بتاب چشم مرا غرق آب کن

ای عشق ای تبلور آن آرزوی سبز

برخیز و چون سکوت دلم را خطاب کن

ای تیغ سرخ زخم کجا می روی چنین

محض رضای عشق مرا انتخاب کن

ای عشق زیر تیغ تو ما سر نهاده ایم

لطفی اگر نمی کنی اینک عتاب کن

 

نوشته شده در پنج شنبه 90/1/11ساعت 3:31 عصر توسط Shayan نظرات ( ) |